świadek II
osoba obecna przy czymś i mogąca opowiedzieć o tym
więc wszyscy dokoła Brali stronę Kusego, albo też Sokoła, Ci jak znawcy, ci znowu jak naoczne świadki (I). Więc choć świadka nie miała, założyła ręce Na piersiach, przydawając zasłony sukience (I). Przepraszać, że jej kroków śledziłem ukradkiem, I dziękować, że byłem jej dumania świadkiem (III) I trafił, czy umyślnie, czyli też przypadkiem, Na wzgórek, co był wczora szczęścia jego świadkiem (V) o tym dziku I o strzale powiem wam jak naoczny świadek (V)
Czlowiek i wszechswiat ↔ Apriori ↔ Byt